REGULARISATIEAANVRAAG VAN 22/11/2024 lopende tot 21/12/2024

Omdat er heel wat klachten kwamen uit de buurt en er tevens diverse processen verbaal werden overgemaakt aan het parket te Kortrijk was het bedrijf genoodzaakt om haar omgevingsvergunning te regulariseren.

​

Wat we hier meemaken is de omgekeerde wereld; in 2010 werd immers bewust een heel lichte omgevingsvergunning aangevraagd.  Als deze aanvraag was gebeurd op basis van wat de doelstellingen waren van dit bedrijf en wat we dus nu zien gebeuren was dit nooit goedgekeurd geraakt.   Het levensgrote bewijs hiervoor is de nu voorliggende aanvraag, de gigantische productiecijfers, het verzwijgen van grondwaterwinning, het minimaliseren van de verkeerdruk, het in de bouwvergunning aanvragen van een mobiele betoncentrale  (!) enz...

​

Men kan zich afvragen of men bij de Stad niet zeer lichtzinnig is omgesprongen met dit dossier. Zo heeft het cbs (college van burgemeester en schepepen) zich grotendeels op één stedelijke ambtenaar van  ruimtelijke ordening gesteund voor alle elementen uit de bouwaanvraag.

Ook de opgelegde beperkingen (categorie 4) opgenomen in het BPA werden genegeerd terwijl deze er in staan om nét dergelijke misgroei te voorkomen.

Op die manier probeert het bedrijf zijn veel te zware industrie hier te verankeren.   Het is duidelijk dat de omgevingsvergunning van 2008 zodanig geformuleerd was om min of meer te kunnen passen in het sectoraal BPA dat nog steeds van kracht is en door de Stad Kortrijk in 2004 werd gecreëerd.   Bosschaert zijn gedeeltelijke vergunning van 1999 was toen in (2004 immers afgelopen.   Let wel dit sectoraal BPA was gericht op de toenmalige activiteit met name grond- en bodemverwerkende activiteiten.  Geen sprake van een betoncentrale op dat moment! Laat staan een betonproductie van 100 000m³/jaar!

​

Een zeer lichte voorstelling van de objectieven en het verzwijgen van een aantal consequenties was dus nodig om dit 'erdoor te krijgen'.

De Bestendige Deputatie, De Stad en niet in het minst de hele buurt, werden  flagrant bedrogen.

​

Daarenboven werd de betoncentrale definitief vergund in 2010 na de zogenaamde 'proefperiode van 2 jaar'.  Maar de centrale draaide nooit twee jaar op proef want ze stond er gewoonweg nog niet in 2010.   Dus werd ze goedgekeurd op basis van simulaties.  Dit is de lichtzinnigheid waarmee de diensten van ruimtelijke ordening omsprongen met de leef- en woonkwaliteit op 't Hoge.  Dit illustreert hoe weinig respect men kon opbrengen voor het gewestplan en het sectoraal BPA dat stelt dat elke nieuwe activiteit getoetst moet worden aan de draagkracht van de omgeving.  Economie gaat boven de leef- en woonkwaliteit in de buurt, zoveel is duidelijk.

​

De niet vergunde verhardingen van de percelen 408n2 (3000m²) en 408p2 (500m²). werden aangeklaagd, en er  werd door de dienst Handhaving een traject doorlopen om, in samenspraak met Bosschaert,  deze ongedaan te maken. Uiteraard zonder gevolg.  Toen werden er pv's opgesteld die naast de niet vergunde verhardingen, ook andere bouwovertredingen betroffen.  Het resultaat is, als verwacht , nihil. 

Politici glunderen in de pers als ergens drie stoeptegels worden gewipt, maar bij Bosschaert ligt er reeds 10 jaar pakweg 3500 m²  niet vergunde verhardingen te wachten... Blijkbaar is het niet haalbaar om dit onrecht ongedaan te maken, het parket lijkt niet geïnteresseerd te zijn...

Tot overmaat van ramp seponeerde het parket alle voorafgaande pv's over geluidsoverlast en starturen in 2023.

​

Let wel perceel D408n2 maakt deel uit van deelplan 54 dat eveneens gebonden is aan de restricties onder categorie 4.  Hierin staat dat bij het uitdoven van een oude activiteit, de nieuwe activiteit laag dynamisch moet zijn OF agrarisch of gerelateerd aan een agrarische activiteit. En bovendien moet er rekening worden gehouden met de draagkracht van de omgeving.  Welnu het manipuleren van de containers die daar gestald zijn levert geluiden op tot 115 dBA(!) volgens geluidsmetingen uitgevoerd door een gespecialiseerd bedrijf in opdracht van Bosschaert zelf in het kader van een omgevingsaanvraag in 2021. Dit is dus strijdig met deze restricties in categorie 4.

​

Eind  2019 stelde Bosschaert terug een vergunningsaanvraag op, dit keer om de site te voorzien van een immense industriële loods van maar liefst 12m hoog plus ongeveer 230 lopende meter muren van 6 tot 8 m hoogte.  Deze aanvraag werd unaniem afgekeurd door de Provincie na een negatief advies van de Stad.  Het vervolg laat zich raden, Bosschaert is gewoon begonnen met dergelijke muren te bouwen, zomaar zonder enige vergunning. Dat is één van de onderdelen in zijn regularisatieaanvraag.

​

Terug de tactiek van overtreden en dan maar regulariseren.  Op die manier verzet Bosschaert de bakens beetje bij beetje om zodoende een open ruimte die gewestplanmatig voorzien is op agrarische of daaraan gerelateerde activiteiten, woningen en kleinbedrijf om te vormen tot een heuse industrie klasse 1 (meest belastend).  Dit is waar dit bedrijf voor staat en wat op ons als buurtbewoners dreigt af te komen.

​

In maart 2023 kondigde de dienst Handhaving een verbod af, met onmiddellijke ingang, om nog langer te breken op de site van Bosschaert.  Het breken van puin veroorzaakt heel wat lawaai en stofhinder.  Niemand, ook de dienst Handhaving, screent dit stof, noch kwantitatief, noch kwalitatief.  We weten dus niet welke de samenstelling van  het stof is dat op het speelgoed van onze kinderen kleeft als er terug eens een breekactiviteit was...  We weten dat Bosschaert vergund is voor de opslag van meer dan 1 ton asbest in speciaal daartoe bestemde recipiënten.  Maar wie garandeert dat er nooit asbest tussen het te breken puin zit?

Maar zoals verwacht en geheel eigen aan Bosschaert, wordt dit verbod op breken straal genegeerd! De dwangsom hieraan gekoppeld

van € 1000,- per overtreding met een maximum van € 15000,- per maand schijnt een lachertje te zijn.  En zo blijft de buurt geteisterd door het lawaai en stof van het breken van steenpuin.  Hieruit blijkt het respect vanwege dit bedrijf voor de omgeving.  Wanneer ik Bosschart hierover aansprak was het antwoord laconiek: "We kunnen niet anders".

​

​

Deze overtredingen liggen nu aan de basis van deze regularisatieaanvraag. De omgekeerde weg die Bosschaert volgt is trouwens de enige weg om, de  instellingen die de ruimtelijke ordeningen bewaken zo ver te krijgen dat een dergelijke anomalie zich hier kán ontwikkelen.  Je kunt het als een gewiekste methode zien om iedereen en alles te chanteren, voor schut te zetten en heel  't Hoge tot een industrie

klasse 1 (= meest hinderlijke) om te vormen. 

Het gewestplan, dat nog steeds van kracht is, heeft het over agrarische activiteiten of aan landbouw gerelateerde bedrijvigheid, wonen en klein bedrijf.

Er is trouwens nog een ander pervers kantje aan de toegepaste tactiek; De minwaarde op de eigendommen die een dergelijke industrie met zich meebrengt, laat diezelfde Bosschaert toe om huizen in de buurt relatief goedkoop op te kopen.   De resterende eigendommen dreigen fel in waarde te dalen en tot bufferzone te worden gedegradeerd!

​

Dit is de achtergrond waartegen deze aanvraag moet worden gezien.

​

​